Gegnum lífið hef ég lært

Að við getum ekki látið neinn elska okkur. Það eina sem við getum gert er að vera tilbúin að taka við ást. Afgangurinn er í guðs höndum. Að sama hve mikið við látum okkur annt um suma, þá láta þeir sig það engu varða Að það getur tekið mörg ár að byggja upp traust, en ekki nema nokkrar sekúndur að bregðast því. Að það sem skiptir máli er ekki hvað við eigum, heldur hverja við eigum að. Að það er aðeins hægt að komast takmarkað áfram á útlitinu einu saman, því þegar öllu er á botninn hvolft er það það sem er innra með okkur sem skiptir máli. Að við eigum aldrei að bera okkar eigin getu sama við það besta sem aðrir geta. Að það tekur ekki nema örskamma stund að gera hluti sem við getum átt eftir að sjá eftir það sem eftir er ævinnar. Að það mun taka okkur langan tíma að verða að þeim manneskjum sem við þráum að verða. Að við ættum alltaf, alltaf að skilja sátt við okkar nánustu, því hver veit nema þetta sé í síðasta sinn sem við hittum þá. Að við getum haldið áfram að reyna löngu eftir að okkur finnst við vera búin að gefast upp. Að við berum ábyrgð á gerðum okkar, sama hvernig líðan okkar er í það og það skiptið. Að annað hvort stjórnum við viðhorfum okkar eða við látum þau stjórna okkur. Að það hve mikla peninga við höfum er ekki ávísum á lífshamingju. Að sannir vinir eru þeir sem við getum gert allt eða ekkert með en samt notið þess að vera með þeim. Að Stundum er það einmitt sá/sú sem við bjuggumst við að myndi sparka í okkur liggjandi, sá/sú sem reisir okkur upp. Að þegar við erum illa fyrir kölluð þá erum við illa fyrir kölluð. En það gefur okkur samt ekki rétt á að vera ósanngjörn við aðra. Að þótt einhver elski okkur ekki eins og við viljum, þýðir það ekki endilega að viðkomandi elski okkur ekki af öllu hjarta. Að þroski og fjöldi afmælisdaga fara ekki endilega saman, heldur fer þroskinn eftir því sem við höfum upplifað og gengið í gegnum. Að við ættum aldrei að segja börnum okkar að draumar þeirra og vonir séu óraunhæfir. Ímyndið ykkur hve sorglegt það yrði ef þau færu að trúa því. Að sama hve góða vini við eigum, þá geta þeir líka sært okkur og þess vegna verðum við að vera tilbúin að fyrirgefa. Að lífið heldur áfram þó okkur finnist heimur okkar vera að hrynja og hjörtu okkar að bresta. Að fortíð okkar og aðstæður geta haft mikið að segja um hvaða mannsekjur við höfum að geyma i dag, en það erum samt við og aðeins við sem erum ábyrg fyrir gerðum okkar. Að þegar okkur finnst við ekki geta meira, þá eigum við inni kraft sem kemur fram þegar við þörfnumst hann mest. Megi lífið færa ykkur gelði og hamingju í hjarta. Höfundur ókunnur